اولین سرود ملی ایران

سرود ملی ایران سرود ملی رسمی دولت ایران و یکی از نمادهای ملی ایران است که در مراسم رسمی، یادبودهای ملی، مسابقات ورزشی و سایر مناسبت‌های ملی اجرا یا پخش می‌شود. سرود ملی ایران دارای دو جزء شعر و موسیقی است.

کشور ایران در طول تاریخ معاصر خود دارای سه سرود ملی بوده است. نخستین سرود ملی در دوره ناصرالدین شاه قاجار توسط موسیقی‌دانی فرانسوی برای شعری فارسی تصنیف شد. در دوران محمدرضا شاه پهلوی، سرود ملی ایران «سرود شاهنشاهی ایران» نام داشت. در دوران پس انقلاب ايران در سال ۱۳۵۷، سرود ملی جمهوری اسلامی ایران دو بار تغییر داده شده است.
نخستین سرود ملی ایران مربوط به دوره قاجار است که موسیقی آن توسط موسیو لومر، موسیقیدان نظامی فرانسوی اعزامی به ایران در دوره قاجار، تصنیف شده است. این سرود در اصل برای پیانو نوشته شده و یک بار به هنگام ورود مظفرالدین شاه قاجار و در حضور وی در پاریس اجرا گردید.
متن شعر آن با اندکی تغییر:
نام جاویدِ وطن صبح امیدِ وطن
جلوه کن در آسمان همچو مهر جاودان
وطن ای هستی من شور و سرمستی من
جلوه کن در آسمان همچو مهر جاودان
بشنو سوز سخنم که "هم‌آواز" (اجرای دوم: هوادار) تو منم
همهٔ جان و تنم وطنم وطنم وطنم وطنم
بشنو سوز سخنم که نواگر این چمنم
همهٔ جان و تنم وطنم وطنم وطنم وطنم
همه با یک نام و نشان به تفاوت هر رنگ و زبان
همه با یک نام و نشان به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه‌زنان ز صلابت ایران جوان
"ز صلابت ایران جوان" (اجرای دوم: ز اصالت ایران کهن) ز صلابت ایران جوان

خوب خودتون میگید یک فرانسوی سرود ملی را برامون ساخته . ما به چی افتخار کنیم به اینکه یک فرانسوی برامون سرود ملی رو درست کرده افتخار کنیم . ما فقط در صورتی افتخار میکنیم و به خود میبالیم که یک ایرانی حالا در هر دینی یا هر آئینی باشه فرق نمیکنه فقط ایرانی باشه برامون سرو درست کنه بهتره از یک فرانسوی برامون شعر درست کنه همون بهتر که سرو ملی رو تغییر دادن .[b]